برای فرزندم...
برای فرزندم... آن زمان که مرا پیر واز پا افتاده یافتی:
اگر هنگام غذا خوردن لباسهایم را کثیف کردم ویا نتوانستم لباسهایم را بپوشم!
اگرصحبت هایم تکراری وخسته کننده است...
"صبور باش و درکم کن "
یادت بیاور وقتی کوچک بودی مجبور میشدم روزی چند بار لباسهایت را عوض کنم...
برای سرگرمی یا خاباندنت مجبور میشدم بارها وبارها داستانی را برایت تعریف کنم...
وقتی نمیخاهم به حمام بروم " مرا سرزنش و شرمنده نکن "
وقتی بی خبر از پیشرفتها و دنیای امروز سوالاتی میکنم " با تمسخر به من ننگر "
وقتی برای ٱدای کلمات یا مطلبی حافظه ام یاری نمیکند " فرصت بده و عصبانی نشو "
وقتی پاهایم توان راه رفتن ندارند " دستانت را به من بده "
همان گونه که تو اولین قدم هایت را کنار من بر میداشتی ...
زمانی که میگویم دیگر نمیخاهم زنده بمانم و میخاهم بمیرم " عصبانی نشو روزی خود میفهمی "
از اینکه در کنارت و مزاحم تو هستم "خسته نشو "
یاریم کن ، همانگونه که من یاریت کردم...
کمک کن تا با نیرو و شکیبایی تو این راه را به پایان برسانم...
فرزندم!!!!!
دوستت دارم
این نوشته ها رو از وبلاگ یکی از دوستام نوشتم،خیلی خوشم اومدبرا نی نی نوشتم
